Bir şâhâne gaflet; referandumda “evet”…

Eskiler “şâhâne tegâfül” derdi…

Önümüze konulan hesâbın “fazla olduğunu” ve “kandırıldığımızı” ve dahi “ketenpeleye geldiğimizi” bile bile adisyonu imzalamak gibi bir durumla karşı karşıyayız… Yiğitliğe leke sürdürmemek için adisyonu imzalıyoruz, üstelik yüklü de bir bahşiş vererek…

Şef garsonun, garsonların yüzüne müstehzî bakışlarla bakıyoruz ve “Biliyoruz bu hesap fazla, anlamadık sanmayın, fâhiş bir bedel ödetiyorsunuz bize, fakat delikanlılık bizde kalsın” diyoruz.

Adisyon kutusunun içinde merhum Mustafa Pehlivanoğlu’nun fotografı var, yanına ölüme varmadan birkaç dakika evvel“ardında bıraktığı ailesine ve arkadaşlarına” yazdığı mektup iliştirilmiş; hesâbı öderken kendimizi rahat hissetmemiz için. Mektuba bir göz atıyoruz, mektup eksik, içinden bâzı cümleler sansürlenmiş..

Sansürlenen cümleyi hatırlıyoruz hemen. Çünkü o mektup bizim için, önümüze “acar danışmanların” servis ettiği bir mektup değil. O mektup, bir ülküdaşımızın ölüme giderken yazdığı bir mektup ve biz ülkücüler o mektubu ezbere biliyoruz…

Sansürlenen cümle:

“Şunu hiç bir zaman unutmasınlar ki, Mustafa'lar ölür, Allah davası ölmez, milliyetçilik yaşar…”

“Birilerinin Türk milliyetçiliği ile bir alıp veremediği var herhâlde” diyerek acı acı gülümsüyoruz sansür heyetine...

Şef garson ve garsonlar bir ân tereddüt ediyorlar, endişeli gözlerle bakıyorlar hesâbı ödemeyecek miyiz diye. Rahatlatıyoruz onları “sevgi dolu bakışlarla”(!):

“Endişeye mahâl yok, biz ne hesaplar ödedik, Özâl’ın hesâbını ödedik, Çekiç Güç’ün hesâbını ödedik, PKK’yı TBMM’ye taşıyanların hesâbını ödedik, bunu da öderiz, sırtımız ve gönlümüz yüke alışkındır bizim” diyoruz rahatlıyorlar…

Adisyon kutusunun içinde bir köşeye “açılımlar”ın fotografları var. Ama içlerinde yine sansürlenen bir fotograf eksik..“Habur’da âlâ-yı vâlâ karşılanan örgüt mensuplarının ve onların ayağına giden savcıların” fotografı yine yok… Hüsn-ü zan ederek, “unutulmuştur, düğün evinde olur böyle şeyler” diyoruz.  Kararlıyız, hikâyeyi yine ‘Kırmızı Başlıklı Kız’ın ağzından dinleyeceğiz…

Dedik ya, bunun adı “şâhâne tegâfül”, görmezden geleceğiz artık…

Ne de olsa 27 Mayıs’la,  12 Eylül’le,  28 Şubat’la hesaplaşan 28 Şubat’ın ürünü bir iktidar var… Demokrasiyi hâkim kılacak bir iktidar var… Kuvvetler ayrılığının dengelerini oturtacak bir iktidar var…   Darbecileri “bizim adımıza”yargılayacak ve mahkûm edecek bir iktidar var… Demokrasinin üstündeki vesâyeti kaldıracak bir iktidar var…

Eh.. Biz de sanıldığı kadar anlayışsız değiliz, “evet” diyeceğiz, herkes mutlu, mesud ve bahtiyar olacak.. Televizyon ekranlarında canlı yayınlarda telefon ile vekâlet veren arkadaşlarımız var. İşte buradan hepimiz adına yazıyorum,“evet” diyeceğiz…

Olsun, varsın, “Muhsin Yazıcıoğlu’nun ve ecel arkadaşlarının” vefatlarında ihmâlleri olanların isteği olsun bu…  “O kadar ihmâl kadı kızında da olur” diyeceğiz, “devlette küslük olmaz” diyeceğiz ve bağrımıza taş basacağız ve de“evet” diyeceğiz. Boşuna dememiş atalar; “ölenle ölünmüyor” diye… Üstelik “çok güçlü ve karizmatik bir başbakan”ı var elâkalı genel başkanın, “mağdruların sesi olmuş” bir başbakanı var elâkalı genel başkanın. Ver ayrıca daha mühim meseleleri var; “seçim yardımı”. Seçim yardımları dururken şimdi ihmâl hesâbı yapmanın âlemi yok…

Mevzu bahis olan demokrasi ise bunların ne önemi var, suyu bulandırmaya gerek yok… Çünkü zaten biz hepimiz fert be fert olduk olası gençlik eyyâmımızdan beri “pek demokrat”ızdır, bütün işlerimizi demokrasinin o bitmez tükenmez faziletli ilke ve metotlarıyla halletmişizdir ve halletmekteyizdir…

İl başkanlarımızı, ocak başkanlarımızı biz hep demokratik teâmüllerle değiştiririz… Elimizden gelse, gücümüz yetse, dünyanın neresinde bir seçim varsa oraya gidip oy kullanmak isteriz:

“Afedersiniz, seçiminiz çok hususî değilse biz de oy kullanabilir miyiz, biz katıksız demokratlarız da…”.

Bendeniz referandumda “evet” reyi kullanacağım ve bunu buradan alenen beyân ediyorum…

Öyle bâzı kurum ve kuruluşlarımızın ve dostların yüklediği anlamları yüklemiyorum referanduma… Zekâma hakâret kabul  ederim bunu ve işin aslı referandum umurumda değil…

Bendenizin çok daha sâde, naif, basit bir gerekçem var efendim. Sevgili dostum Ramazan Akgün’ün değişecek yasalarla(nasıl olacaksa) “emekli olma” ve “yeniden yargılanma” isteği ve ihtimâli varmış, öyle dedi bendenize.

Ben zaten Ramazan Akgün’ün emekli olma ihtimâlini sevmişimdir hep…

“Mütekaid Ramazan Akgün”; kulağa hoş geliyor doğrusu…

Haydi hep beraber emekli olalım…