Telvin Hüsn-ü Hat Sahaf Şiir
Anasayfa > Servet Avcı > Bir Garip Canlı Türü..

BİR GARİP CANLI TÜRÜ


Diyelim ki, hayatınızda hiç ülkücü olmadınız...


Hatta hiç ülkücü tanımadınız, hiçbir ülkücüyle arkadaşlık yapmadınız...


Şu anda 25-30 yaşlarındasınız... Birisi size ülkücüyü sorduğunda, onu zihninizde nasıl canlandırır, nasıl tanımlarsınız?


*****


Yıllardır sıkça okur ve duyarız “İyi ki, Devlet Bahçeli var” güzellemesini... Bunu yazan ve söyleyenler şu gerekçeleri iliştirirler lafın arkasına: “Onun akl-ı selimi olmasa, o sigorta gibi davranmasa, ülke kan gölüne döner... Ülkücüler sokağa dökülür, Türk-Kürt çatışması çıkar, iç savaş başlar...”


Gazete köşelerinden ülkeyi ve partileri yönetmeye alışkın tiplerin, özellikle Ertuğul Özkök, Fikret Bila, Mehmet Ali Birand gibi medya şöhretlerinin bu konuda sık sık kalem oynattığını ve bu yaklaşımın hemen hemen bütün medyaya hâkim bir anlayış olduğunu kabul etmek gerekiyor...


Öyle bir resim çiziliyor ki, Ergenekon eksenli bölünmenin iki tarafında da bu kabulgörebiliyor... ‘Merkez’ diye tanımlanan medya, yıllarca bu konuyu kurcalamayı, ‘Devlet Bey’i över gibi yapıp’ her alanda etkilemeye çalışmanın bir yöntemi olarak benimsedi... Doğrusu sonuç almadıkları da iddia edilemez...


Diğer kesim de sıklıkla takdir etmekten geri durmadı... Onlar da kendi bakış açılarından hareketle,  bir yönlendirmeye yeltenecekleri zaman, önce hakkı teslim ettiler!.. Mesela kaset skandalını yorumlarken, bunun ‘Bahçeli’nin sokaklardan topladığı ülkücüleri tekrar sokağa dökme’ amacına hizmet ettiğini söyleyebildiler...


Zaman’da yazan İhsan Dağı da, 2009 yılında Devlet Bey’le ilgili ‘akıl verme’ amaçlı bir yazısında, onun şu özelliğine vurgu yapmadan geçememişti: ‘Ülkücüleri sokağa salmayan!..’


Bu ‘sokaktan toplanan’, ‘sokağa salınmayan’ gibi içinde aşağılanma içeren fiilerle anılan ülkücülerle ilgili kanaat öylesine işportaya düşmüştü ki, Türk Solu isimli eski maocuların dergisi bile bölücü teröre karşı ülkücüleri sokağa davet edebilmişti!..


Son seçimlerden önce de Mehmet Ali Birand, MHP’nin mutlaka Meclis’te olması gerektiğini şu ‘makul’ ve ‘korkutucu’ gerekçeye oturtmuştu: “Yoksa ülkücüler sokağa dökülür!..”


*****


Devlet Bahçeli’nin varlığına şükranla başlayan, ama devamında ‘ülkücü’yü ‘Devlet Bey’in üstün çabaları sayesinde serseriliği zaptedilmiş’ bir olguya dönüştüren bu nitelemeler aslında şunları anlatıyor:


Ülkücüler, zamanında dişlerinekandeğdiği için sürekli iç barışı bozma potansiyeli taşıyan varlıklardır!.. Ülkücüler, bir kavanozun içinde dışarı çıkmak için sürekli fırsat kollayan, ama Devlet Bahçeli’nin kapattığı kapak yüzünden dışarı çıkamayan canlılardır!.. Kapak bir açılmayagörsün, Türkiye’nin sokakları Yecüc-Mecüc türü ülkücü istilasına uğrayacak!..  Ülkücüler iç barış düşmanı,  Devlet Bey ise sokağa çıkmak için fırsat kollayan bu ülkücüleri sokaktan alıkoyan bir milli sigorta!..


Şimdi yukarıdaki soruyu tekrar soralım: Şu anda 25-30 yaşlarındasınız... Birisi size ülkücüyü sorduğunda, onu zihninizde nasıl canlandırır, nasıl tanımlarsınız?


Burada esas can sıkıcı olan, dışımızdakileri nitelemelerinden ziyade, bu aşağılamanın nereyse ‘nişan-ı zişan’ gibi karşılanmasıdır... Ben yıllardır süregelen bu tavra karşılık, hiçbir cevabın verildiğine şahit değilim... Tam tersine, ‘İyi ki, Bahçeli var’ girizgâhının büyük bir memnuniyet doğurduğuna, farklı kesimlerin desteğine delalet kabul edildiğine, lafın geri kalanını oluşturan incitici kısmın üzerinde hiç durulmadığına şahidim...  Aksini iddia edebilecek biri, ülkücülerin şahsiyetine karşı yapılan bu haysiyetsiz saldırıya resmi ağızdan cevap verildiğine dair bir bilgi varsa özür dilemeye de hazırım... Bir örnek, sadece bir örnek yeter... Ama yok...


Anlaşılan o ki, bu ‘kaba’, ‘yontulmamış’, ‘zonta’ tipleri ıslah ediyor anlamındaki bakış açısı muhatap adreslerde pek de rahatsızlık doğurmamış!..


Aslında bu ilk değildi tabii ki... Kapı aralanmaya ilk olarak Fikri Sağlar’ın 1999 seçimlerinden sonra yaptığı çirkin benzetmeyle başladı diyebiliriz... Sağlar, MHP’nin büyük bir grupla Meclis’e ayak basmasını, Hitler’in Alman Parlamentosu Reichstag’a girmesiyle özdeşleştirmişti... Ona göre Türkiye’de ‘faşizmin ayak sesleri yükseliyor’du ve MHP rozetiyle Meclis’e giren ‘onlarca katil’ bunun en önemli işaretiydi!..


Fikri Sağlar’ı bu beyanını takip edengünlerde Rahşan Ecevit’in malum hakareti gelmişti... Rahşan Ecevit, müstakbel koalisyon ortağı MHP için ‘eli kanlı katiller’ demişti... Daha sonra MHP’den gelen özür şartına,  özür dilemek bir yana yeni ve daha büyük bir hakaretle cevap vermişti... Rahşan hanım, meğer bugünkileri değil, 1980’den öncekileri kastetmişti!.. Bu cevap da ilgilileri tatmin etmiş olmalıydı ki, konu kapanmış, hiçbir şey yaşanmamış gibi davranmaya devam edilmişti!..


*****


90’lı yılların sonunda ülkücü imajına ağır bir darbe de aslında içeriden gelmişti... 1999 seçim başarısı bu tartışmanın yaşanmasını engellemiş olsa da izleri hep durdu... Medyanın MHP’den beklemediği yüzde 18’lik oy oranı, birden gözlerin MHP’ye çevrilmesine neden olmuştu...


Acaba başarının sırrı neydi? ‘Yeni lider’ ve ‘başarılı seçim kampanyası’nı destekleyen bir gerçek daha keşfedildi... Ülkücüler artık farklılaşmıştı... Genel Merkez’in ortaya koyduğu adab-ı muaşeret kurallarına harfiyyen uyan ülkücüler, bundan böyle beyaz çorap giymeyecek, ayakkabının topuğuna basmayacak, soğan-sarımsak yeyip ortalığı kokutmayacaktı!.. Bunu gururla anlatan Genel Merkez yöneticilerimiz hâlâ aklımızda olmalı...


Sözde elitlerce İstanbul’a sonradan gelen taşralılar için yapılan ‘takke-tesbih-lahmacun’ üçlemeli küçümsemesine benzer türden ülkücüler için de soğanlı, sarımsaklı, beyaz çoraplı bir  resim çizildi...


İçeriden ve dışarıdan yapılan tüm bu uyduruk ve aşağılayıcı genellemeler, ülkücü adında öyle bir canlı türünü ortaya koydu ki, alamet-i farikası her öğün soğan sarımsak yemek olan, beyazdan başka çorap giymeyen, topuğuna basarak yaylanan, tedaviyi geçici olarak kabul eden, ama  liderinin bağından bir kurtulursa sokakları kan gölüne çevirme potansiyeli taşıyan bir canlı türü!..


Oysa ülkücü hareket bunları hiç hakketmedi... Bugün binlerce akademisyeni, bürokratı, işadamı, düşünürü, siyasetçisiyle ülkenin en önemli birikimlerinden birisini oluşturuyor... Dağınıklık elbette bir zaaf olabilir ama bu bile ülkücü hareketin sahip olduğu potansiyeli gölgelemeye yetmez...


Ülkücü hareket, yaşadığı travmalar ve acı süreçlerden adeta rahmet gibi elde ettiği sosyal birikiminin yanısıra son derece saygın bir tecrübeye de sahiptir... Ama bu büyük potansiyelin ‘Devlet Bey’e gaz verme’ lobisinin, bir yandan bunu yaparken, diğer yandan ülkücü tipini kötü betimliyor olmalarının yaptığı tahribatı da görmezlikten gelemeyiz...


Kendi acılarına tutunarak ayağa kalkan bir hareket, yaralarını kendi imkanlarıyla sardıktan sonra hâlâ medeniyet tasavvuru üreten bir camia, ipe sapa gelmez ‘sokak’ edebiyatıyla çaktırmadan ‘kasları aklından çok çalışan’ bir imaj alanına hapsediliyor...


Şimdi bu yazıdan, ‘ülkücüleri sokağa çekme projesinin bir parçası gibi’ işkillenme ihtimali olanlara şunu hatırlatalım: Ülkücüleri siyasi kavgalardan ve kamplaşmalardan uzak tutma projesi Devlet Bahçeli’yle başlamamıştır...  Bu durum öteden beri uygulanan genel politikanın bir sonucudur... 12 Eylül’le yaşanan acı tecrübe, nefs-i müdafa durumdaki fiiller bütünün bile ‘terörün taraf ve unsurlarından birisi’ olarak suçlanması, yaşanan kahredici süreç, bu anlamda büyük bir tecrübeye ve olgunluğa yol  açmıştır... Başta Bizim Ocak olmak üzere 1980’den sonra çıkan ülkücü yayınların tamamında bu yaklaşım hakimdir... ‘Kavgaya hayır’ kapaklarında ve merhum Alparslan Türkeş’in hem ocaklardaki seminerlerinde hem de kamuya açık beyanlarında bunu açıkça görmek mümkündür...


Aslında Devlet Bey de bu çizgiyi doğru sürdürmüştür... Yanlış olan, devam niteliğindeki aşağılamalara verilmeyen cevaplar ve siyasi kâr sağladığı zannıyla ikrar anlamına gelen sessiz kalmalardır...


Dün siyaset arenasında hiçbir şey ifade etmeyenlerin bugün geldikleri nokta ile ülkücülerin ‘sokaklardan toplanan’ ve ‘sokağa salınmayan’ gibi ifadelerle anılıyor olması mukayese edildiğinde ortaya büyük bir haksızlık çıkıyor...


Ülkücü hareket bunu hakketmiyor...

Yorumlar

Güvenlik Kodu

vahiy  insan  şehir  revelation  ahlâk  etik  ethica  nüzhet yalan estetik  metafizik  ebrah doğu  batı  fıtrat  creation  yaratılış  iyilik  kötülük  dürüstlük  eşref-i mahlûkat  kişilik  asâlet  cesâret  vefâ  sadâkat  ihânet  yalan  immoralist  mitoloji  belh’um adâl  aere perennius  antere  genetik  şuur  terbiye  muâşeret  muâşaka  muvâsalat  firâk  zarâfet  letâfet  ferâset  panteon   rolyef  fresk  heykel  portre  gravür   ideal  ülkü  ülkücü   kerbelâ  aşk keşke  cennet  cehennem  araf  âdem  havva  hâbil  kâbil  elma  haz  hayâ  hicap  gurur  hürriyet  adâlet  musâvat  agnostic  akıl  dacret  locig  analytical  antiq  aristokrasi  kûrûn-i vustâ  giyotin  hakikat  hikmet  paradox  dialectic  tenkit  stoa  akademia  logos  logos spermaticos  felâsife  gelenek  hermeneutic  semantic  hint  upanişad  mutezile  ihvân-ı safa  ilk neden   iskenderiye okulu  medinetü’l fâzıla   hürriyet  kölelik  rönesans  ütopya  rethoric allah’ın kulu abdullah muhammed  kur’ân  endülüs ibn-i rüşd  aristotales  şeyh gâlip  farâbi  platon  sokrat   marcus aurelius  galile  mimar sinan  kirkedard  farabi  ibn-i sina   ibn-i hâldun  kafka  taşköprülüzâde  gazâli  musa cârullah  şemseddin sâmi frasheri  bergson  enver paşa  muhammed ikbal  hayyam  mehmet âkif  yâkup cemil  şems  ibn-i haldun  mevlâna  ali şeriâti  fuzulî  ebu’l âlâ el maarrî  ahmet mithat efendi  cemil meriç  nâmık kemal  ahmed hamdi tanpınar  kemal tahir  yahya kemal  cahid zarifoğlu  dostoyevski  tolstoy  knut hamsun  nietzsche  oğuz atay gogol  albert camus  descartes  herman hesse  puşkin  halil cibran  kaşgarlı mahmut  tevfik fikret  cenap şehabettin  neyzen tevfik  motzart  bach  mahler  tarkovski  suç ve  cezâ   anna karenina  madonna  prag  istanbul  çocuk kalbi  sn. petersburg  soljenitsin  marks  kant  heraklit  hegel  el-hamra  endülüs  kâmus u türkî  redhouse  wagner  kâmus u okyanus  lugat-i fransevî  iliria shqip  meydan larusse  şakâyık-ı nûmâniye  mevzuâtü’l ulûm  abdülkadir merâgi  ıtrî  muhammed esed  michelangelo van gogh  cezanne  rembrand  monet  hoca ali rıza  ulysess gaze  eleni karaindrou  sezen aksu  golha  farid farjad  osman hamdi

Tasarım : ATS