Bakın yoldaşlar!. Zor bir durum, ama acı gerçeği bir şekilde size anlatmalıyız... İyi de olsanız, kötü de olsanız, göğe de yükselseniz, batakhaneye de düşseniz, siz de bizim insanımızsınız... 

Bıkmadan usanmadan, sizi tedaviye ikna etmek bizim görevimiz... Yani bu bir millî mesele...

20. Yüzyıl’ın sonunda geçirdiğiniz ağır bir travmayı algılayamadınız, kabul... Yine de böyle bırakamayız 
sizi... Millet olarak şifa bulmanız için elimizden geleni yapmalıyız... 

Bu arada itiraf edelim biz de hatalıyız...

1991’de Berlin Duvarı yıkıldığında size haber veremedik... Hoş haber versek de, o kapalı dünyanızda bunu kabul edecek durumunuz yoktu... Bu faşizmin dezenformasyonu olabilirdi... Belki de duvarın erozyon merozyon gibi doğal afetle yıkıldığını zannettiniz... Meteor da düşmüş olabilir tabii!.. 

Canınız sıkılmasın diye, Polonya’da proleteryanın saf değiştirip, ihanet ettiğini, karşı devrim yaptığını da söyleyemedik... 
Siz üzülmeyin diye, çifte acıyı kaldıramazsınız diye

Çavuşescu’nun öldüğünü bile bildiremedik... Aha şimdi söylüyorum, Çavuşescu sizlere ömür.. 

Madem öyle yeri gelmişken öbür acınızı paylaşayım, Todor Jivkov da ötelere topukladı...

Bu kadar acı haberi aynı anda vermek doğru mu bilmiyorum ama Leonid Brejnev’i de Moskova’daki köyünün yağmurlarıyla yıkayıp, defnettik... 

Ama metin olmak lâzım... Ölümlü dünya...
Bu arada bilginiz olsun, kızıl rejiminiz de okka altına gitti...
Aslında sizin Kızıl Ordu, rejimi kurtarmak için direnmedi değil... Fakat kör olası sarhoş Yeltsin, elinde votka şişesiyle tankların önünü kesip, bir de üstüne çıkınca ortada rejim mejim kalmadı...
Kusura bakmayın ama, siz “komprador-patron-ağa devletini yıkacağız” diye yırtınırken, Doğu Avrupalı öncü yoldaşlarınız -ayıptır söylemesi- kapitalizmin barlarına düştü... 

Tabii siz dünyadan habersiz olduğunuz için, Bizim Radyo’lu günlerin dilini bırakmamakta ısrarlısınız... 

İşte bu problem dolayısıyla size alıştıra alıştıra, doktor kontrolünde olup bitenleri anlatmaya çalışıyoruz...

2. Dünya Savaşı’nın bittiğinden habersiz ormanlarda saklanan Japon askeri bile kalmadı artık... Lütfen kendinize gelin, gerçekleri kabul edin... 

***

Yoldaşlar!
Eğer bu ve benzeri ikna çabaları sonuç vermezse -ki öyle gözüküyor- belki ayıkırsınız diye, söz sizi bir dahaki sefere Kızıl Ordu Korosu’nun konserine götüreceğim... 

Şimdiden ikaz ediyorum: Orada ayıktınız ayıktınız, şayet maksat hâsıl olmazsa, ondan sonra ne yerseniz yeyin!.. 

Malum bir Kızıl Ordu Korosu vardı...

Adından da anlaşılacağı üzere, o ‘muktedir ordu’nun resmi korosuydu ve Sovyet devriminin de sembollerindendi... Koronun birinci amacı, askerlerin moralini yüksek tutmaktı...

Savaş esnasında, cephelerde, hastanelerde, birliklerde görev yaptı... 

Koro, dünyada daha çok ‘Katyuşa’yla ‘Kalinka’yla tanınsa da Partizan Marşı ve devrimci işçi marşları çalıp söyleyen çok önemli bir propaganda aracıydı... 

Benden duymuş olmayın, farkı anlayın diye söylüyorum, proleterya iktidarının o meşhur korosu, kapitalizmin mekânlarında burjuva eğlendiriyor!.. 

Belki size çok acı gelecek ama, Türkiye’ye her uğradıklarında, her konserlerinde devrimin ruhuna aykırı şeyler oluyor... 
Devrimci işçi marşları hak getire, Tarkan’ın şarkıları eşliğinde ‘kent soylular’ımız bel kıvırıp, gerdan kırıyorlar... İyi ki, Stalin öldü de bu kara günleri görmedi...

Yani vaziyet bildiğiniz gibi değil... Rejimin ve Kızıl Ordu’nun ihtişamını anlatmak için neredeyse yüz yıl yedirip içirdiğiniz koronuz, “Ay akşamdan ışıktır/ Yaylalar yaylalar” veya “Antep’in hamamları” türküsüyle başlayıp, “Gülnihal” gibi saray nağmeleriyle konser bitiriyor... 

Bazen işi iyice çığrından çıkarıp, “Ave Maria” gibi kilise müziklerini, bazen de emperyalist Osmanlı’nın mehter marşlarını, “Ceddin Deden” i filan çalıp söylüyor...

Yani durum, düşman başına!.. 

Yalnız şu konuda müsterih olun, henüz pavyona düşmediler çok şükür... 

Şimdilik daha nezih salonlarda, üst taklidi yapan kompleksli orta ve üst sınıflara hitap ediyorlar...

Ama dünya hâli bu... Kim derdi ki, buralara düşecekler? Onun için pavyona veya türkü bara düşmeyeceklerinin de bir garantisi yok!.. 

***

Kızıl Ordu Korosu’nu bu trajik seyri size ne anlatır, kafalarınızı nasıl dank ettirir bilmiyorum... 

Bizimki, “Allah’tan ümit kesilmez” babından bir gayret... Yani bir ihtimal...

Ümit ederim ki, bu şok tedavi size fayda eder de, o kopası ‘soğuk savaş’ dilini bırakırsınız...

Burada burjuvanın kucağına düşen Kızıl Ordu Korosu mudur, yoksa onun şahsında Kızıl Ordu ideolojisi midir, takdiri size bırakacağım... 

Yine ayıkmazsanız, benden günah gitti... Dünya tarihinde komünizm adına sadece Kızıl Ordu Korosu yoktu ya...
Polpot’un “ölüm tarlaları” vardı... 

Stalin’in sürgünleri ve soykırımları vardı... 

Jivkov’un zalimliği vardı... 

Yüzyıla yayılmış koca bir kanlı tarih vardı...

Onlarla teselli bulursunuz artık... 

Bu arada Kızıl Ordu Korosu pavyonlara düşüp, “Ankara’nın bağları/ Büklüm büklüm yolları” parçasını çalıp söylemeye başlarsa, balalaykayı, akordiyonu filan atıp, elektro sazı tercih ederse, askerî dansçılar yerine köçeklerle sahne almaya başlarsa, artık bu koronun alayını bir tenhada kıstırıp ‘özeleştiri’ alırsınız, bütün mesele biter belki de!..

Not: 16 Temmuz 2012 tarihli Yeniçağ Gazetesi'nden iktibas edilmiştir.

Yazarın En Son Yazıları > Başkanlık eğer halka sorulursa! > Bir gün şaşıracağım!.. > Tanık! Ağaya kalk! > Üniversitelerde toplu temizlik fırsatı > Ankara Emniyeti'ni tebrik! > Sınırı dilleriyle Sivas'a çekenler Doğu Romalılar mıydı? > Bütün insanlar eşit olamaz! > CHP’nin dini! > Muhalefet seçimlerde ‘farklı’ ne yapacak? > Eğer Cumhurbaşkanı olursam!